Soms lijkt God het onmogelijke te vragen van ons. Zo leek het ook voor Anne van der Bijl en zijn vrouw Corry toen ze een bedrag van vijftigduizend gulden nodig hadden om vijfduizend Bijbels te laten drukken. Een bedrag wat ze niet op hun bankrekening hadden staan. De enige optie om dat grote geldbedrag bij elkaar te krijgen, was het verkopen van hun huis. Dat leek onmogelijk.
Waar moesten ze dan heen met hun gezin? Juist nu Corry ook zwanger was? Wat dit Gods bedoeling?
Corry begon vanaf dat moment met bidden of ze het huis niet langer als iets van henzelf zou zien, maar als eigendom van God.
Samen begonnen ze iedere avond te bidden: ‘U mag ermee doen wat U wilt en toch vinden we dat moeilijk, Heer. Als U wilt dat we het huis verkopen voor de Bijbels, zult U een wonder in ons hart moeten doen om ons daartoe bereid te maken.’
God verhoorde hun gebed. Op een ochtend wisten Corry en ik plotseling zeker dat we dat huis, of iets anders op aarde, niet nodig hadden om gelukkig te zijn. (…) Diezelfde dag nog lieten we het huis en de bijbehorende grond taxeren. Samen met het bedrag op onze spaarrekening kwam het totaal uit op ruim vijftigduizend gulden.
Ze zetten hun huis te koop, maar het werd niet verkocht. God kwam met een andere oplossing dan ze zelf hadden gedacht. Hij voorzag in het geld door de hulp van het Nederlands Bijbelgenootschap. Anne schrijft: Ik kon niet wachten om Corry te vertellen wat God had gedaan met het kleine beetje bereidheid dat we Hem getoond hadden. (uit: Anne van der Bijl, Gods smokkelaar)
Wat een les in vertrouwen en volledige overgave aan God. Het leek of God iets vroeg wat onmogelijk was, maar Hij vroeg bereidheid. Bereid zijn om de Heere te volgen en de weg te gaan die Hij wijst. Ook al zien we zelf de uitkomst nog niet. Dat vertrouwen zien we ook bij Kaleb in Numeri 13:30: Laat ons vrijmoediglijk optrekken en dat erfelijk bezitten; want wij zullen dat voorzeker overweldigen.
(On)geloof
Wat als dit vertrouwen ontbreekt?
Dat zagen we in de reactie van de tien verspieders toen ze terugkwamen van hun verkenning. Ze zagen op de omstandigheden in plaats van omhoog. Dan is er plaats voor ongeloof.
En ongeloof maakt vijanden groot en God klein (BMU).
Als we zien op de omstandigheden kunnen we bang worden en gaan tegenstribbelen als we ervaren dat God iets van ons vraagt wat we eigenlijk niet willen.
Maar als we bereid mogen zijn zoals Anne en Corry en ons vertrouwen helemaal op Hem stellen en de uitkomst aan Hem overlaten, kan het zo meevallen. Dan kan de Heere voor oplossingen zorgen waar we zelf nooit aan gedacht hadden.
Wat is de grond van dit vertrouwen?
…en de HEERE is met ons; vreest hen niet (Num. 14:9).
Jozua en Kaleb mochten over alle omstandigheden heen kijken.
Hun blik was omhoog gericht op hun God.
Als we weten dat God met ons is, dan hoeven we niet bang te zijn voor mensen of omstandigheden. Dan weten we dat we in Zijn handen veilig zijn.
Hij zal leiden. Hij zal zorgen. Hij zal beschermen.
Dat geeft rust en vrede.
Zullen alle moeilijkheden dan verdwijnen? Nee.
De moeilijkheden om het land Kanaän in te nemen bleven.
Wisten Jozua en Kaleb dan al precies hoe God het zou gaan oplossen? Nee.
De weg was grotendeels nog verborgen.
En toch vertrouwden ze op de Heere, op de God die beloofd had dat ze in Kanaän zouden komen.
Het geloof maakt God groot en vijanden klein.
God zou voorop gaan. Daarom durfden ze deze weg te gaan.
Alleen vertrouwen kan ons tot zo’n overgave brengen.
Overgave
De uitkomst was voor Anne en Corry verborgen toen God hun vroeg bereid te zijn.
Voor Jozua en Kaleb waren de omstandigheden verre van makkelijk.
Misschien is voor jou je levensweg ook één groot vraagteken.
Je zou wel wat moediger willen zijn zoals Jozua en Kaleb.
Zijn er reuzen die je niet kunt overwinnen?
Bergen waar je niet overheen kunt kijken?
Stel je de vraag iedere dag weer opnieuw: Heere, waarom? Hoe moet ik verder?
Elisabeth Elliot schrijft daarover in haar boek Eenzaamheid:
Gods antwoord luidt altijd: ‘Vertrouw Me.’
Ook al zie je niet hoe het verder moet.
Ook al zijn je omstandigheden onzeker.
Is Hij niet te vertrouwen?
Is Zijn Woord niet betrouwbaar?
Vertrouwt op Hem te allen tijde, o gij volk; stort ulieder hart uit voor Zijn aangezicht; God is ons een Toevlucht. (Psalm 62:9)
Altijd. Dat is op de dagen dat het licht is en op de dagen dat het donker is.
Wanneer je de nabijheid van de Heere mag ervaren, maar ook op dagen dat Hij ver weg lijkt.
Hierin klinkt een opdracht om je hart uit te storten voor Hem.
Om aan Zijn voeten jezelf helemaal over te geven aan Hem.
Er is iets wat je met je lijden kunt doen. Dat is de grote les van het kruis: overgave.
O, met hoeveel wantrouwen geven wij ons leven aan God over. (E.E)
Of mag je met blijdschap je leven leggen in de handen van God?
Echte overgave geeft rust en vreugde.
Het betekent niet dat je leven dan vanzelf of dat alles voor de wind gaat.
De kracht van het kruis is niet de vrijwaring van het lijden, maar de transformatie ervan.
Het christendom is geen ‘verzekeringspolis met volledige dekking’. (E.E.)
Je krijgt als christen niet de belofte voor een makkelijk leven, maar wel een andere zekerheid zoals Winslow zegt: Voor een kind van God komt een ramp nooit alleen; altijd brengt ze Jezus met zich mee.
Dan kunnen we in vertrouwen onze weg gaan.
Heere, geef mij geloof in U dat Uw weg de beste weg is, ook al zie ik dat niet.
Zoals een kind aan de hand van zijn vader het smalle pad durft te lopen.
Waarom? Omdat hij zijn vader vertrouwt en gelooft dat zijn vader alles kan.
Al zie ik zelf de overkant nog niet, ik weet dat God in alles voorziet.
Bij God zijn álle dingen mogelijk. David zong het:
Want met U loop ik door een bende, en met mijn God spring ik over een muur (Psalm 18:30).
Mag dit gebed van Elisabeth Elliot ook jouw gebed zijn?
Al aarzel je misschien om deze woorden hardop uit te spreken.
Durf je jezelf aan Hem toe te vertrouwen?
Misschien, Heere, zal in de toekomst op een dag Uw sterke hand
Me brengen naar een plaats waar ik geheel alleen moet staan
Alleen, o Genadige Minnaar, maar wél met U;
Ik zal tevreden zijn als ik Jezus maar kan zien.
Ik ken Uw plan niet voor de jaren die komen,
Mijn geest vindt zijn volmaakte thuis in U; U bent genoeg.
Heere, al mijn verlangen ligt nu voor U open,
Leid me voort, het geeft niet waar, het geeft niet hoe – ik vertrouw op U.
Dit blogartikel werd geschreven door Yvonne.
Geef een reactie