Vasten Hoeft Niet Alleen

In deze tijd van overdenking voorafgaande aan Goede Vrijdag en Pasen wordt er door veel mensen gevast. Vasten: je bewust onthouden van dingen die je afleiden van een leven met de Heere. Om je te bezinnen, je te richten op God. Niet omdat dat moet, maar omdat het zo goed is. Om iets van die rust en bezinning voor jezelf te zoeken, om je te kunnen richten op de Heere in plaats van alles wat ons zo bezet kan houden.

De afgelopen weken zag ik al veel artikelen over dit onderwerp verschijnen. Maar wat me opviel, was dat de accenten die vaak worden gelegd, gaan over het persoonlijk vasten, het persoonlijk overdenken van het lijden en sterven van de Heere Jezus. Hoe je als individu jezelf dingen ontzegt, om door een tijd van vasten en bidden meer en dichter met God te zijn. Maar de vraag is: moeten we dat echt alleen?

Samen vasten

In het Oude Testament werd er bij allerlei gelegenheden gevast, persoonlijk, maar in de eerste plaats in de gemeenschap. Het is een tijd van verootmoediging en inkeer. Vasten stond nooit op zichzelf. Het werd altijd verbonden aan het gebed. Op de Grote Verzoendag was het vasten verplicht. In Leviticus 16 en 23 wordt dat vertaald met ‘verootmoedigen’. Daarin komen vasten en gebed samen tot uitdrukking. Ook komen we tegen dat men vastte én bad bij berouw over een zonde, bij dreigende gevaren en bij moeilijke beslissingen. Door te vasten was er meer concentratie om zich te kunnen richten op de Heere en Zijn wil en weg. Ook in het Nieuwe Testament komen we vasten en gebed tegen. In het Bijbelboek Handelingen staat regelmatig dat er door de gemeente wordt gevast.

Hebben we elkaar juist niet nodig om te léren vasten? Om samen gericht te worden op het werk van de Heere? Daarin kunnen we elkaar scherp houden. Wat kan het leerzaam en verrijkend zijn om elkaar op te zoeken en te spreken over Gods handelen, over Zijn werk. Om met elkaar dezelfde gezindheid en gerichtheid te hebben, om met elkaar geconcentreerd te zijn op het horen van Zijn Woord en het verwachten van de Heilige Geest. De Heere Jezus leert ons bidden: ‘Onze Vader’. In het gebed vinden we elkaar aan Gods genadetroon. Is dan in het vasten niet diezelfde gemeenschap belangrijk? Dan kunnen we ons gemeenschappelijk voorbereiden op het gemeenschappelijk gebed. Eendrachtig bijeen zijn, zoals de discipelen dat ook waren in de dagen na Jezus’ lijden en sterven. Ze waren verward, verslagen, maar ze zochten elkaar op! En in die weg openbaarde de Opgestane Heere Jezus Zichzelf.

Eénheid in woord en daad

De Heere Jezus spreekt Zelf vaak in Zijn leven over het doel van Zijn komst. Om door Zijn offer weer een gemeenschap te kunnen vormen van volgelingen die één zijn in Hem. Hij bidt om die eenheid in Zijn gebed tot de Vader in Johannes 17, en als Hij spreekt over de bedoeling van Zijn sterven spreekt Hij in Johannes 12:32: ‘En Ik, zo wanneer Ik van de aarde zal verhoogd zijn, zal hen allen tot Mij trekken.’ Alle volken! Het gaat niet om mij alleen, het gaat om Zijn Bruid: ‘Gij zijt geslacht en hebt ons Gode gekocht met Uw bloed, uit alle geslacht en volk en taal en natie.’  (Openbaring 5:9)

Als Jezus zo’n gemeente voor ogen heeft, zouden wij dan alles ‘alleen’ beleven? De lijdenstijd is bij uitstek een geschikte tijd om met elkaar te spreken over Zijn lijden en sterven. Om met elkaar te lezen, te zingen, te bidden en ons te verootmoedigen. Om God te loven voor Zijn onuitsprekelijke gave!

Ik denk aan het doel van het Heilig Avondmaal: Het gedenken en verkondigen van de dood van de Heere Jezus Christus. Het doel van deze lijdenstijd kunnen we wel op dezelfde manier formuleren. En dan geldt dan de zin uit het formulier ook nu: ‘…dat wij ook door de Geest onder elkander, als lidmaten van één lichaam, in waarachtige broederlijke liefde verbonden worden […] alzo zullen wij allen, die door het waarachtig geloof Christus ingelijfd zijn, door broederlijke liefde, om Christus’, onzes lieven Zaligmakers, wil, die ons te voren zo uitnemend heeft lief gehad, allen tezamen één lichaam zijn, en zulks niet alleen met woorden, maar ook met de daad jegens elkander bewijzen.’

Met de daad bewijzen. Ook dat komt in het vasten terug. Het betekent niet alleen dat je Gods daden moet overdenken. Het heeft een hele praktische kant in zich. De liefde tot de Heere uit zich in het omzien naar de ander. Daarover spreekt de Heere in Jesaja 58: 6-8. Hij benoemt daar het vasten wat Hij verkiest: De zware lasten van onze naaste wegnemen, liefde tot de naaste tonen, brood delen met de hongerigen. Dus: zie om naar de ander in plaats van je blik enkel te richten op jezelf.

Op welke manieren kun je je samen richten op God?

Hoe doe je dat in de kerk? In je gezin? Met je vrienden? Ik zou je willen vragen om daar deze week (samen) over na te denken en er een invulling voor te zoeken. Dat kan je heel klein en dichtbij huis houden, je kunt het ook verder zoeken.

Bijvoorbeeld:

• Bel je vriendin op en stel voor om een mooie Bijbelstudie te doen die aansluit bij de lijdenstijd.
• Spreek in het gezin af dat vanaf 20 uur ’s avonds de schermtijd voorbij is en we tijd nemen voor elkaar. Dat kan door gezamenlijk een Bijbelstudie te doen, maar gezellig met elkaar een spelletje of met een boek op de bank is ook fijn!
• Spreek met iemand af om één avond in de week vrij te houden en met elkaar te mediteren over een kruiswoord van de Heere Jezus.
• Ga een avond niet naar de sportschool, maar bedenk iemand in je omgeving die eenzaam is en zoek die op.
• Zoek een ouder gemeentelid op en vraag wat het lijden van de Heere Jezus voor hem/haar betekent.
• Zoek een Bijbeltekst op die het doel van Jezus’ komst op aarde verwoordt. Leer die in deze weken uit je hoofd. Samen of alleen. Met kinderen zou je hier nog een mooie kijktafel bij kunnen maken.
• Bedenk samen met iemand anders waar je je in deze tijd van wilt onthouden en houdt elkaar daarvan op de hoogte.
• Organiseer een bijeenkomst voor gemeenteleden om met elkaar liederen rondom passie/pasen te zingen.
• Ga op zaterdag geen achterstallig onderhoud doen aan je eigen huis, maar ga iemand anders helpen! (Dat kan bij familie, vrienden of buren, maar een keertje ergens meelopen als vrijwilliger is ook leerzaam.)

Van harte Gods zegen in deze weken van voorbereiding op Goede Vrijdag en Pasen!

Welke mooie idee hebben jullie bedacht om de komende weken te doen/ niet te doen?

Dit blogartikel werd geschreven door Jantine. Het team van blogschrijvers stelt zich hier aan je voor.