Het leven van bijna iedereen is in een paar weken tijd sterk veranderd door (de maatregelen tegen) het coronavirus. Wat we niet hadden kunnen denken gebeurt zomaar.
Misschien ben je zelf al ziek, of zijn er mensen die je lief zijn ziek geworden.
Misschien heb je deze week gehoord dat je niet meer op bezoek kunt gaan bij je (groot)ouder of je kind, die in een instelling woont.
Misschien heb je grote zorgen over het voortbestaan van het bedrijf of had je deze week al nauwelijks inkomsten.
Misschien is je dagelijks leven zo veranderd, dat er weinig tijd of rust meer is voor stille tijd.
We weten het: de Heere regeert, Hij zal Zijn almacht tonen. Laten we daarom van Hem onze hulp verwachten. Aan Hem onze zonden belijden. En Hem smeken om Zijn hulp voor al onze nood!
In de reacties bij dit bericht kun je je ervaringen delen. Je mag je zorgen delen, zodat we elkaar kunnen opdragen in het gebed. Je mag ook je vragen stellen: hoe doen jullie het nu met je stille tijd, nu alles zo anders is? Ik kan mijn gedachten nergens bij houden, laat staan bij het Bijbellezen en gebed! Je mag hier ook vertellen hoe je bent geholpen, of bent bemoedigd, of hoe de Heere uitkomst of genezing gegeven heeft. Dat kan anoniem, als je dat wil.
Deze pagina is er speciaal voor iedereen die meedoet aan de Moeskruid Bijbelleesgroep, om voor elkaar te kunnen bidden en om elkaar te bemoedigen. En om te vertellen over de wonderdaden van de Heere.
Doch de HEERE in de hoogte is geweldiger dan het bruisen van grote wateren, [dan] de geweldige baren der zee. Uw getuigenissen zijn zeer getrouw; de heiligheid is Uw huize sierlijk, HEERE! tot lange dagen (Psalm 93:4, 5)
.
De HEERE regeert, laat Hem besturen, waken.
’t is wijsheid wat Hij doet.
Zo zal Hij alles maken,
dat g’ u verwonderen moet.
Dit gedichtje kreeg ik van iemand omdat ik zo bang ben af en toe.
Ja, dat is een prachtig lied!
Ik ben lid en blijf ook zeker lid van moeskruid, maar ik vind het zo moeilijk vol te houden. Ik vind het zo moeilijk vast te houden aan het geloof. Vooral nu in deze tijd komen er vragen in me op als, waarom laat God dit toe? Waarom grijp Hij niet in? Waarom overlijden er zoveel mensen en is iedereen helemaal in de ban van het coronavirus?
Afgelopen zondagav ging de preek bij ons over Nehemia 9. De ds zei het volgende (even in mijn woorden): ‘Je denkt eroverna, wilt dat het stopt en alles weer normaal wordt. Maar voor de Heere is dat niet normaal. We willen uit deze benauwdheid. Snel uit deze benauwdheid zonder bekering of later met bekering.’ God is zeker Almachtig om het te stoppen, maar ik geloof vast dat het is om ons stil te zetten, om tot inkeer te komen. En de Heere loopt het niet uit de hand, dat geeft mij houvast!
Het is ook moeilijk vol te houden vind ik ook er gaan zoveel dagen voorbij dat ik weer zo druk ben geweest en dan aan het einde van de dag denk waar was mijn stille tijd…
Ja waarom…. Om onze zonde om ons te laten zien dat we verkeerd bezig zijn. Om ons te roepen onze knieën te buigen en onze zonden te belijden nu het nog kan. Omdat Hij zo graag wil dat we Hem bij alles nodig hebben.
Misschien kun je Luisteren naar de podcast van johannes IJsselstein
Op evenstil.nl ‘straf’
Geef de moed niet op kijk omhoog!
Dat is een goede tip. Een hele mooie podcast om te luisteren.
Bedankt voor de podcast tip! Erg mooi.
Het is een verwarrende tijd, en juist in zo’n tijd zijn we ook kwetsbaar in ons geloof. De macht van de duisternis, de satan, maakt daar dankbaar gebruik van. Laat hem geen grip op jou en de situatie krijgen. Als we minder tijd hebben om de Bijbel te lezen, kunnen we misschien wel meer zingen. Als onze gebeden warrig worden heeft God genoeg aan deze ene zin: “Heere, ontferm U”.
Als we nu niet meer lijken weten wat of in Wie we geloven, lukt het misschien om terug te gaan naar het moment dat we het wél wisten. Die momenten herinneren kunnen je vandaag sterker maken. Deze regel is mij al vaak tot steun geweest in moeilijke periodes: “Ik weet in Wie ik geloofd heb, en ben verzekerd: Mijn God is machtig”.
Wie weet, lukt het om alle vragen los te laten, te zien op Jezus en samen met alle gelovigen doen wat onze hand vind om te doen voor onze naasten! Sterkte!
https://m.soundcloud.com/user-408315216/sets/meditaties-over-de-knecht
Hierbij bemoediging, elke dag van een dominee.
Het maken van de Moeskruid Bijbelstudies zal de komende tijd een uitdaging zijn. Nu we thuisonderwijs geven blijft er overdag geen vrije tijd over en zijn de avonden gevuld met huishouden en bijtanken. Ik hoop en bid dat het lukt om elke keer weer de Bijbelstudies voor de Moeskruid Bijbelleesgroep te kunnen maken. Zouden jullie hier ook voor willen bidden?
Heel begrijpelijk!
Allemaal zijn onze dagen nu anders. Her is moeilijk om tijd te maken voor het doen van de bijbelstudies, dan zal het zeker voor jou pittig zijn om met 4 kleintjes ze ook nog te moeten maken. Ook dat nemen we mee in ons bidden. Maar voel je vooral niet schuldig als het je niet lukt en we het zonder jou appje moeten doen. Dan weten we waar we onze tijd mee kunnen vullen; het herlezen van eerdere bijbelstudies. En vast, dan komen er dingen naar boven die we eerder niet zagen.
Dank voor al je werk en sterkte ook weer in deze moeilijke komende tijd.
Maar we weten, de Heere regeert!
Hartelijke groet,
Laura
Elise, je hebt een bijzondere taak op je mogen nemen: op afstand en toch heel dichtbij zoveel mensen voeden met het Woord van de Heere dat zo rijk is en zo actueel! Ik bid voor je dat je ook in deze tijd de tijd mag krijgen om verder te gaan met Moeskruid. Ik vertrouw erop dat de Heere daarvoor zal zorgen, al weet je soms even niet hoe je het met je tijd moet regelen.
De Heere kent deze strijd en de Heilige Geest zal je onderwijs geven.
Veel zegen en wijsheid toegebeden!
Goed dat ik dit zo lees. Je weet niet altijd waar je voor moet bidden. Nu kan ik het handen en voeten geven. Ik ga voor je bidden, want ik heb er zelf heel veel aan.
Uiteraard. Ik vind het al zo bijzonder iedere keer dat je ze weer iedere morgen zo op tijd stuurt. Ik zal je gedenken in mijn gebed.
Ik ben bang voor mijn ongeboren kindje, wat als ik op het IC belandt en dan? Ik moet blijven werken want ik werk in de zorg. ik wil graag bidden maar mijn hoofd en hart zijn leeg. Waar moet ik beginnen?
Ik snap je zo goed! Heel veel sterkte!
Waar je beginnen moet? Dat lazen we in Johannes 6:66, 67.
Jezus dan zeide tot de twaalven: Wilt gijlieden ook niet weggaan?
Simon Petrus dan antwoordde Hem: Heere, tot Wien zullen wij heengaan? Gij hebt de woorden des eeuwigen levens.
Heel, heel veel sterkte! We zullen bidden voor de veiligheid van jou en je kindje.
Ik zal voor jou en je kindje bidden, voor jullie gezondheid en dat je er kracht voor mag krijgen, probeer elke dag psalmen te zingen
Ik heb een gehandicapte broer die woont in Bodegraven, zijn naam is Rik, we gaan elke zaterdag op bezoek, morgen mogen we nog gaan, maar ik ben zo bang dat hij ziek wordt en wij niet meer bij hem mogen komen….
Willen jullie voor hem en alle gehandicapten bidden?
Dag Lya, dat zullen we zeker doen!
Langs deze weg wil ik jou bedanken voor de bijzondere manier om ons te helpen met Bijbellezen. En nu ook weer hoe je dit oppakt over het Coronavirus. Dat de Heere je daar nog lang voor zal mogen gebruiken! Het is inderdaad een bizarre tijd. Psalm 91 is een bemoedigende Psalm. Dat wij allen ons tot Hem zullen keren en alles van Hem zullen verwachten.
Vanmorgen bepaald bij Psalm 60:
O God hoe hebben wij getreurd door U verstoten en gescheurd! Gij zijt op ons vergramd geweest; keer weer tot ons, wij zijn bevreesd. Gij hebt o Heer’ het ganse land. Geschud, gespleten door Uw hand. Het wankelt, het gevoelt Uw plagen, ai red, genees het van zijn plagen.
Maar dan ook vers 7:
Geef Gij ons hulp in tegenheen,
Bij U is raad, bij U alleen.
’t Is vrucht’loos waar men zich mee vleit,
Want ’s mensen heil is ijdelheid.
Wij zullen dappere heldendaan
In God verrichten hoe ’t moog gaan.
Hij, Die van ons wordt aangebeden,
Zal onze weerpartij vertreden.
Het zijn naderende voetstappen van Hem!
Ineens vijf kinderen thuis. Heel pittig, zo onvoorzien.
Maar wat krijgen we nog tijd om samen met de kinderen te bidden… Wat komt er veel op de pubers af, allles wordt ze afgenomen. Dan mogen we omhoog wijzen! Vlucht tot Hem!
Maar nu hebt Gij een heilbanier, tot roem van Uw geducht bestier, hen die U vrezen op doen steken zo is Uw waarheid ons gebleken (Ps. 60:2).
Vandaag dacht ik ook, waar zijn mijn momentjes voor stille tijd. Ik vond het al zo moeilijk vol te houden en nu lukt het helemaal niet meer. Toen bedacht ik me dat we eigenlijk best veel met de Bijbel bezig zijn, maar dan als gezin. Het Bijbelverhaal mag ik nu ook zelf doen en korte gesprekjes daarover hebben, ’s avonds hebben we op de één of andere manier toch meer rust dan als ze naar school gaan om met hen uit hun dagboekje/kinderbijbel te lezen. En samen zingen doen we nu ook meer. Kortom, het bezig zijn met Gods Woord krijgt een andere invulling, maar heeft ook zeker grote waarde. En God weet van ons af, Hij weet ook dat dit voor ons als moeders (maar ook voor vaders!) een moeilijke tijd is. Hij kan ook de kinderbijbel gebruiken om tot ons te spreken.
Wat mooi om ook hierin elkaar tot een hand en een voet te mogen zijn. De Bijbelstudies doe ik nu na het middageten met mijn kinderen. Ik verbouw de vragen naar wat kinderlijker niveau en kreeg deze week als reactie van onze zoon van 10jr: Mooi mam om dit zo samen nu te doen.
Verder bemoedigd mij de tekst altijd:
Jezus Christus is gisteren en heden Dezelfde en in der eeuwigheid.
Allen wijsheid toegewenst!
Ik heb de laatste tijd al vaak gedacht aan de blog van Annemieke ‘Maak je plannen met potlood’. Steeds weer moeten er strepen in mijn agenda, door mijn afspraken en plannen.
Ik vind het nu ook lastig om dagelijks tijd te vinden om even stil te zijn met Gods woord. Anderzijds is het ook wel mooi dat ik dit nu eens doe met de kinderen om me heen. Normaal zijn de kinderen dan op school of op bed. Ik hoop daarin een voorbeeld te zijn, zodat het voor hen later ook een gewoonte wordt.
Mooi! Ik denk ook vaak aan dat blogartikel. De Heere weet precies hoeveel tijd wij hebben en wat we ermee moeten doen.
Wat ontzettend lief, deze mogelijkheid… Laat ik beginnen met te zeggen dat ik geen reden tot klagen heb. Wat ben ik trots op de kinderen, die zich gaandeweg deze week steeds meer voegen naar het thuisonderwijs. Met ons zessen onder 1 dak vinden we steeds meer onze weg. Papa werkt op de slaapkamer, met een bordje op de deur, gemaakt door zoonlief: STILTE, hier wordt gewerkt. Nou, dat zouden we op alle deuren in dit huis kunnen plakken! De oudste, middelbaar onderwijs, gaat helemaal zelfstandig bezig. De andere 3, groep 1, 6 en 8, hebben zo hun begeleiding nodig. De één bij de werkjes (“Help juf, hoe begeleidt u zoveel kinderen tegelijk met een verfkwast?”), de volgende is om de haverklap afgeleid. En de 3e zegt om half 10: ik ben klaar! Griebels, hoe krijg ik die jongen aan het werk? De schermpjes zijn niet aan te slepen… Ik ben nu juf mama. En dat van de ene op de andere dag. Samen met al die andere moeder, die in hetzelfde schuitje (of schooltje?!) zitten. Het huishouden gaat tussen de bedrijven door.
Maar inderdaad, waar is de stilte, de rust? Ik denk dat veel van ons daar tegen aan lopen. Momenten waarop ik weer op kan laden… Vanmiddag ben ik de voortuin gaan schoffelen. Roept er een buurvrouw: “Je bent hard bezig, Annelies!” Ik antwoord haar: “Nou, eigenlijk ben ik gewoon even de boel ontvlucht…” Moe én voldaan zit ik nu op de bank. Moe in mijn hoofd, maar ook lichamelijk moe. Die laatste vind ik het lekkerst. Wat een weldaad om straks in bed te kruipen. In het besef dat God mij ziet. Hij weet van mij af. Hij kent mijn vragen. De onzekerheid die over deze wereld gaat. Niemand die het weet, zoals ds. Zondag het verwoorde in zijn preek. God weet het. Hij bestuurt en regeert. Wat een houvast! Vanmorgen tijdens het ‘speelkwartier’ was het binnen stil. De kinderen waren naar hun hut buiten. Als moeder hebben we dan de neiging om ons werk te gaan doen. Nu kan het! Maar ik besefte dat ik nog geen stille tijd had gehad. Psalm 139 was aan de beurt: “Heere, U bent altijd bij mij, voor mij, naast mij, om mij heen, elke dag! Dank U wel, voor Uw nabijheid, in deze onzekere en bange tijd! Laat mij mijn zonden zien, mijn tekorten, en leer mij dicht bij U te leven. Want dan kan ik er zijn voor mijn man, voor mijn kinderen. Voor wie mij nodig heeft.” Laten we kracht halen, iedere morgen, bij de Bron!
Fijn dat we onze zorgen en reacties kunnen delen nu!
Ik vond het een heftige week,dat begon zondag al met niet naar de kerk kunnen en met het hele gezin de hele dag binnen..En dan deze eerste week van thuisonderwijs,met kinderen in verschillende leeftijden en behoeften!Ik probeer in de avond nog de bijbelstudies te doen omdat ik dat waardevol vind en ik hoop dat ik het vol kan houden,’s avonds heb ik niet meer veel energie,ik weet dat heel veel moeders dit zo ervaren en ik hoop dat we elkaar ook zo een hart onder de riem kunnen steken en voor elkaar en onze gezinnen te blijven bidden!
Ik vind het best heel erg pittig met alle kinderen thuis (10,8,6,bijna4, 8mnd)… vanmiddag kon ik alleen maar huilen.. hoe ga ik dit nog weken (maanden?) volhouden? Mijn hoofd zit zo vol met dingen die ik als mamajuf moet doen, eigen bedrijf aan huis wat ‘moet’ blijven draaien, en alle spanning om het virus ‘wat gaat het ons nog brengen’… misschien ben ik te veeleisend voor mezelf.
Hoe doen jullie dat?
Dat had ik gisteren ook..
Probeer het per dag te bekijken, niet te ver vooruit.
Ik ben ruim 32 weken zwanger en als ik denk aan wat nog komen gaat zinkt de moed me in de schoenen.
Ik probeer dus steeds te denken, geen zorgen voor de dag van morgen.
Zijn trouw is elke dag nieuw.
Ik had het zelf kunnen schrijven. Woensdag zat ik er helemaal doorheen. Ik ben naar mijn slaapkamer gegaan en heb tijdens het strijken mijn tranen laten gaan. Er kwam heel veel verdriet, spanning en opgekropte irritatie uit. Laten we er oog voor hebben dat het voor iedereen in het gezin een situatie is die we niet willen, maar wel hebben. Dus voor ons als ouders. Maar ook de kinderen zitten de hele dag met (in ons geval) papa en mama om zich heen. Bewust momenten creëren van afstand, denk ik. Nadat ik mijn verdriet had laten gaan, heb ik liederen geluisterd. Liederen en psalmen die weer moed en hoop gaven. Die momenten moeten we nu heel bewust maken: opladen. Wees je bewust van de dingen die jij nodig hebt. Niet om egoïstisch te doen. Maar omdat je keihard nodig bent thuis. Dat kan alleen als jouw tank zich steeds weer vult. Is er een student in de buurt die wil zorgen voor je kids? Maak er gebruik van, al is het maar een uurtje.
En ik denk, ik geloof, dat we op onze knieën moeten. God heeft ons hier echt wat mee te zeggen.
Sterkte in alles!
Ik herken het hoor. Er komt zoveel op je af. Alles is ontregeld en ook ik wil duiden wat het is. De Heere aanlopen als een waterstroom. Soms ook lastig als je voor je gevoel zo tekort schiet en je hoofd vol is van alles. Toch denk ik en weet ik dat er een Bron is die overloopt van het Levende Water. En daar moet/ mag ik heen. Wij allemaal!! Wie dorst heeft die kome en neme het Levende Water om niet.
Ieder moment van de dag al is het maar een zucht omhoog.
Hou vol! Dit zeg ik ook tegen mijzelf.
Toch stille tijd ergens maken.
Dit las ik vandaag over het juf zijn. Het gaf mij wat lucht. Ik hoop jou ook te midden van al je andere dingen die moeten blijven draaien. We kunnen niet alle ballen hooghouden. Sterkte en wijsheid toegebeden hierin.
Deze gekopieerde en vertaalde tekst van een leraar in de VS is zo waar:
“Beste ouder met schoolgaande kinderen,
Je hebt waarschijnlijk de neiging om een strakke minuut tot minuut rooster te maken voor je kinderen. Je hoopt op uren leren, online oefeningen, experimenten en boek verslagen. Je gaat schermtijd beperken tot alles klaar is! Maar er is iets belangrijks…
Onze kinderen zijn net zo bang als wij op moment. Ze horen niet alleen alles wat er gebeurt maar ze voelen ook onze constante spanning en angst. Zij hebben nog nooit zoiets meegemaakt. Ja, het idee van 4 weken vrij vinden ze geweldig en ze hebben het idee waarschijnlijk dat het ontzettend leuke vakantie gaat zijn, niet zich realiserend dat de werkelijkheid is dat ze vast thuis zitten zonder hun vrienden te kunnen zien.
In de komende weken zul je steeds meer gedragsproblemen zien ontstaan. Of het nou angst is of boosheid of protest omdat ze niets ‘normaals’ kunnen doen – het komt eraan. Ze gaan meer ‘meltdowns’ krijgen, woedeaanvallen, en tegendraadse gedrag in de komende weken. Dit is normaal en te verwachten onder deze omstandigheden.
Waar kinderen nu behoefte aan hebben is om zich veilig en geliefd te voelen. Het idee hebben dat het allemaal goed gaat komen. Dit kan betekenen dat je je perfecte rooster moet gaan vergeten en je kinderen iets meer kind laten zijn. Speel buiten en ga met ze wandelen. Bak koekjes en klieder met verf. Speel bordspellen en kijk films. Ga samen een experimenteren of zoek virtuele rondleidingen van musea of dierentuinen. Begin een boek te lezen samen met het hele gezin. Ge lekker onder een deken knuffelen en doe helemaal niets.
Maak je geen zorgen over achterstand op school. Alle kinderen zitten in hetzelfde schuitje en ze zullen het allemaal wel redden. Als we terug zijn in het klaslokaal, gaan we hun koers corrigeren en ze tegemoetkomen op hun niveau. Leraren zijn hier experts in! Ga op dat moment geen ruzie met ze maken omdat ze geen zin hebben in rekenen. Ga niet tegen ze schreeuwen als ze niet de rooster volgen. Verplicht ze op dat moment niet om 2 uur te leren als ze dat niet willen.
Als ik je een ding kan meegeven het is dit: als dit allemaal afgelopen is, is de mentale gezondheid van je kind veel belangrijker dan hun academisch niveau. En hoe ze zich nu voelen zal ze veel langer bijblijven dan wat ze precies gedaan hebben in die 4 weken. Hou dat in gedachten ieder komende dag.
Stay safe. X”
Veel moeders hebben deze week als pittig ervaren. En dat is helemaal niet vreemd.
Niemand heeft zich op deze situatie voor kunnen bereiden. Niemand (of bijna niemand) heeft ervaring met thuisonderwijs. Dus het heeft de tijd nodig om er aan te wennen en er routine van te maken. Plus veel kinderen zijn echt van slag, en trouwens ikzelf ook.
Ik denk dat we, om het vol te houden, niet te veeleisend moeten zijn voor onszelf. Leg de lat laag voor jezelf en de kinderen. En hou het positief.
Fijn en mooi om hier ervaringen en zorgen te delen.
Ik probeer de moeskruid app steeds te doen in de ochtend als de kinderen even samen buitenspelen. En leg de lat niet te hoog als iets wat perse gedaan moet worden.
Juist nu zijn er (savonds) veel mooie preken/bezinningsmomenten en podcasts om te beluisteren of na te luisteren. Dat zijn ook goede momenten van bezinning.
Ik vind persoonlijk dit een bijzondere tijd omdat je je veel afhankelijker van de Heere weet. Zoals deze week mooi te lezen was in Hebreeën. Wij hebben hier geen blijvende stad..
Iedereen heel veel sterkte gewenst met het hart en oog naar Boven gericht!
Deze coronacrisis benadrukt voor mij juist dat ik meer tijd moet vrijmaken om Hem te zoeken. Als de kinderen ’s middags na hun schoollessen buiten spelen, kan ik rustig de Bijbelleesgroep volgen. Voorheen deed ik dit tijdens schooltijd, maar nu zien ze ook daadwerkelijk waar het om gaat in het leven. Dit wordt zo zichtbaar! Ik hoop en bid dat uit dit alles nieuw leven geboren mag worden voor mijzelf en mijn gezin.
Beste.. Ik las je berichtje en voel het op mijn hart liggen je te beantwoorden. Lukas 21 was bij ons deze week aan de beurt aan tafel. Het heeft mij bemoedigd, hopelijk heb je er met je gezin ook iets aan. Vooral vers 9 en 28. V9: wanneer gij zult horen van oorlogen en beroerten, zo wordt niet verschrikt; want deze dingen moeten eerst geschieden; maar nog is terstond het einde niet. En v 28: Als nu deze dingen beginnen te geschieden, zo ziet omhoog, en heft uw hoofden opwaarts, omdat uw verlossing nabij is.
Leg je zorgen neer bij de Heere. Als het kan ook samen met je kinderen? Wees bereid Hem te ontmoeten. Probeer te bedenken wat prioriteit heeft deze weken. Allereerst moeten we zelf klaar zijn om God te ontmoeten( dat heeft altijd prioriteit) daarna is onze verantwoordelijkheid de kinderen die God ons gegeven heeft. Je schrijft dat je hoofd vol is. Kan je eigen bedrijfje een pauze aan? Wellicht heb je daardoor meer rust voor de kinderen, om hen te helpen met het schoolwerk, om met hen 1 op 1 over je zorgen te praten, en niet te vergeten gewoonweg GENIETEN dat je kroost er is. Deze tijd kan God speciaal gebruiken!
Een andere tip: stel een uitgebreid takenlijstjes samen met taken die jij normaal doet, maar die de oudste kinderen ook gerust kunnen! Tafel dekken, stodzuigen, bed netjes leggen, enz. (Wees dan niet te kritisch als de bedden niet zo recht liggen als dat je zelf zou willen…)
Nu ze hele dagen thuis zijn hebben ze daar vast tijd voor en het helpt jou ook! Het vraagt wat organisatie maar dan heb je ook wat! Misschien kan je man hierbij helpen?
Ik wil niet betweterig overkomen, misschien doe je bovenstaande allemaal allang… Hopelijk helpt het je.
Na een moeilijke periode van depressieve klachten die echt nog niet voorbij was, komt deze week. Wat een zorgen. Wat een spanning. Maar wat is de Heere goed geweest deze week. Moed en kracht van Hem ontvangen. Ondanks dat mijn middagrust er bij in geschoten is door de huiswerkhulp.
Wat zal de toekomst brengen? Laten we maar handen vouwen.
Lieve Marja,
Dat zal extra pittig zijn. Wat goed om te lezen dat je hebt mogen ervaren dat de Heere voor je zorgt. Juist als we zelf niet zien hoe het moet kan dat zo duidelijk zijn he!
Probeer wel érgens in je dag en week ‘eilandjes van rust’ te maken. Ook al is het maar een klein eilandje, het zijn wel de momenten die ons kunnen helpen om op adem te komen.
https://elkedagnieuw.nl/eilandjes-van-rust/
Het huishouden was al een uitdaging met een loslopende peuter en een veeleisende baby, nu heb ik mijn twee schoolgaande kinderen er ook nog bij. Ik ben blij met de input die we van school krijgen: concrete taken en opdrachten, het is duidelijk wat mijn kind (gr 5) moet doen. Voor de kleuter zijn de handreikingen van school vrijblijvender, waardoor ik zelf meer moet doen om er voor haar iets van te maken. ’s Ochtends wordt er gewerkt aan rekenen en taal. Daar help ik bij waar nodig. Tussendoor zorg ik voor de kleintjes en het huishouden. ’s Middags is het veel buitenspelen en koekjes bakken. De oudste drie moeten elke dag 1 extra klusje doen naast het gebruikelijke tafel dekken: mama helpen met wasgoed vouwen, stofzuigen, groente snijden of de vaatwasser uitruimen.
Wat helpt om structuur aan te brengen in de schooldag thuis zijn de filmpjes van Geflipt. Dat is een YouTubekanaal waarop een echte juf en meester dingen zeggen als “ga een boek lezen” of “het is nu tijd voor rekenen”. Ze vertellen grapjes tussendoor en zeggen ook wanneer je pauze moet nemen.
Ik vind het best een uitdaging, maar probeer het voor mezelf op deze manieren wat draaglijker te maken.
Ik ben heel benieuwd hoe en wanneer andere moeders stille tijd houden nu de kinderen thuis zijn. Ik voel me elke avond schuldig dat ik er niet voor ben gaan zitten. Ik moet wel zeggen dat ik het goede dagritme nog niet heb uitgevonden, misschien lukt het volgende week beter.
Hoi Janneke,
Voor mij is het enige moment (altijd al) ’s morgens voor de kinderen wakker worden. Dat gaat echt wel eens mis. Als ik te moe wakker word of er te laat uit kom… Op tijd naar bed gaan ’s avonds, dat is niet mijn sterke kant. Maar een ander moment op de dag lukt mij ook niet. Daarom blijf ik dit toch proberen en het is vaak ook een heel fijn moment, als het nog rustig is in huis.
Lieve moeders en andere mee-lezers
Zet de wekker wat vroeger en begin rustig in je slaapkamer de dag met God. Opent uwe mond eist van mij vrijmoedig! Laten we zo de dag beginnen! vraag maar om geduld, om wijsheid, om kracht, om geloof om alles wat wij te kort komen. Bij Hem is dit alles te verkrijgen maar Hij wil er wel om gebeden zijn.
Kijk een vanavond/vannacht omhoog naar de sterren. God kent elke ster.. zou hij ons niet kennen in onze behoeftes?
Gebroken nachten door een wakkere dreumes (daarom nu ook wakker), dan de dag met slaapgebrek beginnen met kleuter en 2 basisschoolkinderen. Ik vind het enorm pittig, we hebben een behoorlijk strak schema voor de schoolse zaken en ze helpen goed mee met alles netjes houden. Maar al die vrije tijd waarin ze niet naar vriendjes kunnen, pfffff. We redden het normaal gesproken allemaal maar net, maar nu ze hele dagen op elkaars lip zitten ondanks alle activiteiten die ik verzin word ik er af en toe echt gek van. Ik kom uit een burn-out juist vanwege de gezinssituatie, alle hulp valt nu weg, alleen nog telefonische ondersteuning.
Toch, en dit zeg ik nu vooral tegen mezelf, krijg ik er de kracht voor. Wat hebben we een goeddoend God!
In praktische zin vind ik het echt lastig om tijd te vinden voor stille tijd, ‘s morgens ben ik al bekaf door de korte nachten, overdag vragen ze continu aandacht en ‘s avonds ben ik op. Mijn hoofd zit ook zo vol, concentratie is slecht, moeilijk.
Lieve Anne,
Ja, wat is dat naar, dat juist de hulp die je zo hard nodig hebt stopt door deze situatie. We zullen voor je bidden.
En wat stille tijd betreft: vraag niet te veel van jezelf. Schrijf bijvoorbeeld één tekst op uit het Bijbelgedeelte en probeer die door de dag heen regelmatig te lezen, bijvoorbeeld door hem op je aanrecht te leggen. En vraag het elke keer aan de Heere of Hij je leren en leiden wil.
Willen jullie allemaal meebidden voor een oplossing in de vluchtelingenkampen?
Zover van huis, slechte leefomstandigheden..
Door niemand gewenst.
zullen we met elkaar ook bidden dat de mensen wereldwijd naar God toe worden geleid?
Ja!
Hoi hoi,
T is best een dobber soms, maar er zijn ook tal van initiatieven om juist met de Heere deze weken door te komen. Zo kun je als je t lastig vindt om Bijbelverhalen te vertellen zoals een juf of je wilt het een keer op een andere manier aanpakken, op deze sites luisteren naar twee juffen.
https://www.domineeonline.org/audio-kinderbijbel/
Heb ook begrepen dat de Driestar met zulke intiatieven komt. Ik ben er zelf erg blij mee. Vind het fijn om op deze manier de tijd door te komen en soms luisteren ze een uur Bijbelverhalen. En ik erbij 🤭
Dacht, misschien hebben jullie er wat aan?
Dankjewel voor de bijbelstudie mogelijkheden etc, Elise! Je doet goed werk ermee en ik merk dat als ik begin met de Bijbel (de app) dat ik de dag anders door kom.. af en toe erg vroeg de wekker, maar dat half uurtje maakt dan ook niet veel meer uit.
Als iemand drie weken geleden tegen me gezegd had dat ik binnenkort voor een aantal weken de kinderen volledig thuis zou hebben dan had ik waarschijnlijk iets gezegd van: breng me dan nu gelijk maar weg… Middenin een intensief en zwaar therapietraject, en al zo vaak het gevoel dat het allemaal niet meer ging. En nu kan ik alleen maar verwonderd terugkijken op deze week. Wat is de Heere goed! Moed en krachten gegeven, zodat ik niet anders dan in stille verwondering terug kan kijken. Laten we met elkaar ook blijven zien op het goede wat de Heere nog geeft. En als het (te) zwaar is, maar steeds onze knieën buigen en onze nood bij Hem brengen.
Wat de bijbelstudies betreft helpt het mij om elke dag een half uur eerder uit bed te gaan dan onze kinderen (die nu wat langer kunnen blijven liggen(we hebben geen hele kleintjes meer, dat scheelt!)). Dan kan ik rustig de dag beginnen met Gods Woord. Waar moeten we het anders van hebben in alles wat op ons afkomt, in al onze zorgen en vragen?!
Mooi om op deze manier te kunnen delen.
Wat zijn er deze dagen veel gelegenheden om te getuigen wie de Heere is. Om met elkaar na te denken waar we ons heil moeten zoeken. Er is zo veel onzekerheid en angst en vragen, daardoor zijn er veel meer spontane momenten waarop we kunnen ‘evangeliseren’ in onze omgeving. Maar soms ook gewoon thuis… vanavond vroeg onze dochter van 5 of de Heere Jezus nu niet boos is dat we niet meer naar de kerk gaan… die vraag roept om uitleg.
Aan de andere kant vind ik het ook heel moeilijk om bij mijn persoonlijke geloof te komen. Ik merk dat ik op een soort overlevingsstand sta. Het lijkt op sommige momenten wel of ik niet bij God kan komen, ik roep wel maar ervaar geen contact. Ik heb veel momenten gehad waarop ik juist in moeilijke omstandigheden mezelf zo heerlijk door Hem gesteund voelde. Zo bijzonder geleid en vertroost. Nu ben ik zelf zo druk met andere dingen dat er te weinig ruimte is voor Hem. En ik weet dat ik dat zelf doe, want ik heb best momenten over om Hem te zoeken, maar mijn hoofd zit zo vol met andere dingen, of ik ben druk met het nieuws bijhouden. Alle maatregelen voor mijn werk bekijken e.d.
Het helpt mij wel om alleen een eind te wandelen. Het liefst waar weinig mensen zijn of in het donker. Dat is voor mij de makkelijkste manier om mijn hart uit te storten voor de Heere, want dan komen er vaak ook tranen. Tranen over mijn eigen lauwheid (en misschien zelfs luiheid), tranen over de zonden van de kerk, tranen van angst voor mijn geliefden. En ja, dan is er toch ineens weer een tekst, een dagboekstukje die speciaal voor mij geschreven is. Wat is Hij dan goed!
Bedankt voor de tip om te zingen! Zingen is 2x bidden, en wekt altijd liefde op.
Woensdag vloog alles me even aan. Hoe past het in 1 dag? Schoolwerk, huishouden, gezelligheid en een eigen bedrijf. Gelukkig kwam er donderdag meer structuur en wisselen we de ochtenden af met de buurvrouw. Heerlijk om even geen afspraken te hebben en hetgeen wat vandaag niet lukt, gewoon morgen te kunnen oppakken. Proberen tussendoor wat huishoudelijke taken te doen. Alles kan nu ook best over 2 wk uitgesmeerd worden ipv 1 week.
Om 19.30u vallen mijn ogen bijna dicht, dus kruip ik om en om bij 1 van de kindjes in bed en lig er een halfuurtje bij. Om daarna weer even ertegen te kunnen. Een hele andere planning, maar ook een rijke tijd! We zien hoe onze kinderen functioneren op school, waar ze moeite mee hebben, waar we ze mee kunnen helpen. Extra persoonlijke aandacht, normen en waarden bijschaven. Ook zal hun gedrag soms niet te voorspellen zijn. We kunnen ze uitleg geven over de situatie en veel liefde geven.
Minder tijd voor stille tijd, maar wel meer tijd om na te denken nu het hoofd leger is door de afspraken en werk wat minder wordt. Maar het blijft toch oppervlakkig en verdwijnt weer op de achtergrond. Ik kan de kinderen vertellen hoe het moet en pak die momenten ook veel, maar ik ben zo bang dat ik nu voel dat we kwetsbaar zijn en de Heere meer zoeken, maar het na deze periode weer vervalt in het oude drukke dagritme.
Bijzondere preek vanochtend, deel ik graag; wat heb je nodig in deze onrustige tijd? Wat als je een onrustig hart hebt?! Dan is dit het medicijn voor je hart. 1) Jezus kent je. Hij kent je en begrijpt je van binnenuit. Hij ziet ons en weet wat er in ons hart leeft. Hij begrijpt het. Hij wil je troosten, zich liefdevol over je ontfermen. Hij is gekomen om het verbroken hart te verbinden!
2) naar Jezus te kijken! Als het lijkt of je wereld in elkaar stort. Je uit evenwicht bent, bang in paniek, wat moet je dan doen? Je omstandigheden negeren? Of er juist naar kijken? Beide helpt niet. Naar Jezus kijken, je op Hem richten, je vertrouwen op Hem stellen, dat hélpt!! Laat je gedachten gevuld zijn door Hem. Met alles wat Hij gedaan en gezegd heeft. Bijv; Geloof in Mij! Kom naar Mij toe met ál je moeiten (moeiten met Corona, thuisonderwijs, eenzaamheid etc) en Ik zál rust, vrede geven.
3) denk aan je toekomst met Hem! Als je in Hem geloofd is je toekomst zeker, dan mag je in de hemel bij de Heere wonen! Jezus bid nu in de hemel ieder moment voor de Zijnen. Wat een troost en een vreugde! Hoe meer je je aan Hem vastklampt, hoe meer vreugde je mag ervaren. Hij zorgt voor ons.
(Vanuit Johannes 14:1)
https://www.debanier.nl/luisterboek
Gratis te beluisteren trouwens. Iedere dag komt er een nieuw hoofdstuk. Totaal geeft de Banier twee luisterboeken ‘cadeau’!
Fijn, een plek om met elkaar de zorgen te delen, om voor elkaar te zijn. We bidden en danken mee.
Het is zoeken naar een stil moment. Mijn man werkt nu thuis. Daarom wisselen we stille tijd ’s morgens af. Hij eerst stille tijd + daarna eten met de kinderen (ik mag de verdere dag voor ze zorgen), en is het mijn stil halfuurtje. Samen eindigen we de maaltijd en beginnen we voor de dag. Zo lukt het om toch even ‘stilte’ te hebben met 2 schoolgaande kinderen en een baby die elke ochtend vroeg wakker zijn.
Er kan een stilte half uurtje worden ingelast op de dag. Zie digiboeks.nl voor een maand lang gratis digitaal (prenten)boeken. Voor de jonge kinderen worden deze voorgelezen.
Familystream.nl voor luisterverhalen. O.a. een luister CD bij Kijk en Luister deel 1 en 2.
Zo kun je de jongste kinderen soms ook even stil laten zijn (met eventueel koptelefoon op).
Citaat uit ‘Opvoeden doe je niet alleen’, P.D. Tripp. Hoofdstuk 13 ‘Rust’ (ik gun jullie het hele hoofdstuk om te lezen, maar dat gaat niet via dit bericht 😉)
“Het beste opvoedingsgedeelte uit de hele Bijbel is:
En Jezus bij hen komende, sprak tot hen, zeggende: Mij is gegeven alle macht in de hemel en op aarde. Gaat dan heen, onderwijs al de volken, dezelve dopende in de Naam des Vaders en des Zoons en des Heiligen Geestes; lerende hen onderhouden alles wat Ik u geboden heb. En zie, Ik ben met ulieden al de dagen tot de voleinding der wereld. Amen. (Matth. 28:18-20).
Hij zegt daarbij: De ultieme taak van een vader en moeder staat hierin.
1. Het is je taak om alles te doen wat in jouw macht is, als een instrument in de handen van de Verlosser, Die jou heeft aangesteld om je kinderen warm te maken, aan te moedigen, te roepen en op te voeden om gewillig en met vreugde te leven als discipelen van de Heere Jezus Christus. Dit is belangrijker dan hoe ze het op school doen, of hoe positief ze bijdragen aan de reputatie van je gezin (…).
2. Als ouder word je geroepen je kinderen te onderwijzen in alles wat Jezus heeft geboden.
3. Misschien denk je nu: Hoe kan ik elke morgen opstaan om het onmogelijke te doen zonder uitgeput en moedeloos te raken? De rest van het Schriftgedeelte beantwoordt deze vraag. Het zendingsbevel maakt heel duidelijk dat Jezus je nooit tot deze enorme opvoedingstaak zou roepen zonder je ook te zegenen met Zijn onvoorstelbare beloften. (…) Jouw rust als ouder is nooit te vinden in het succes van wat jij doet of het succes van wat je kinderen doen, omdat er altijd sprake zal zijn van worsteling, zwakte en mislukking. Nee, rust wordt gevonden in Hem Die jou gezonden heeft, en in wat Hij altijd zal doen voor iedereen die Hij gezonden heeft om Hem te vertegenwoordigen.
Hij begint Zijn zendingsbevel niet door ons tot iets te roepen, maar door ons te troosten met deze woorden: ‘Mij is gegeven alle macht in hemel en op aarde.’ Deze woorden leren je dat het onmogelijk is dat je je op enig moment in welke situatie, locatie of omstandigheden dan ook in een relatie bevindt die op dat moment niet bestuurd wordt door Koning Christus. Laat dat nu kleur geven aan jouw gedachten over het opvoeden van je kinderen. Er is nooit een moment, locatie of situatie die niet onder het wijze, zorgvuldige en krachige bestuur staat van Hem Die jou heeft gezonden. Ja, er zullen momenten zijn dat jij de controle verliest en er zullen momenten zijn dat het jou uit de hand lijkt te lopen, maar er zal nooit een moment in de opvoeding zijn dat het voor de Koning Die jou gezonden heeft, uit de hand loopt.”
Is het misschien handig om de nieuwe reaties bovenaan te plaatsen? Groetjes! 🙂
Wat veel herkenning lees ik hier. Moeders die het soms ook even niet meer weten. Die er soms ook even doorheen zitten. Heb de afgelopen dagen veel gehuild en dat ook aan de kinderen laten zien. En nee niet de hele tijd maar wel dat ze zien dat mama soms ook gewoon even moe is. Voor mij is het een enorme zoektocht naar ritme structuur en rust. Dreumes van 1 gilt soms zo erg dat de andere 3 amper hun werk kunnen doen. Koptelefoons werken een beetje. Maar mijn stille tijd, toen ze nog naar school gingen had ik een bepaald ritme smorgens en lukte het. Nu kom ik er later uit en denk ik hoef toch niet zo op tijd, waardoor het eigenlijk niet meer lukt. En ik merk het gelijk. Mn dagen zijn zo anders. En niet om mijn prestatie maar God zegende het, ik was zelf rustiger, meer vertrouwen…zo moeilijk want ik heb er echt last van. Ik mis het. Ik bid en hoop dat het me weer gaat lukken om op tijd op te staan. En zal jullie allemaal gedenken in mijn gebeden. Lieve groet een vermoeide moeder van 4 kindjes
Ik herken het wel …
En was heel de dag aan het denken hoe plan ik mijn stille tijd. Tot ik gister onverwachts ging voorlezen aan mijn dochtertje (7 jaar). ‘Een jongen uit stavenisse’ … Wat kreeg ik hier een onderwijs uit. Nooit zelf bedacht dat dit ook stille tijd is … maar zo verlangend naar meer… het kan dus ook mét mijn kinderen om me heen. Wat een onverdiende goedheid…